Zeynep Ela doğduğundan beri gündüzleri uykuyu sevmeyen bir bebek oldu. Kucağımda uyuyor, yatağına koyunca uyanıyordu. Bir çok şey denedik. Yatağın titreşimi, saç kurutma makinesi, şarjlı süpürge, ayakta sallama... Bin bir zorlukla uyuttuğumuzda da en fazla 20-25 dakika uyuyordu. Geceleri biraz daha rahattık. Sadece emmek için uyanıyor, sonra dalıyordu.
Okuduğum kaynaklar bebeklerin ilk üç ay istedikleri gibi uyutulmaları gerektiğini söylüyordu. Biz de sabrettik. 4. aya geldiğimizde radikal bir karar aldım ve ayakta ya da yatakta sallamadan, yatağa yatırıp pişpişleyerek uyutmaya başladım. Başlangıçta oldukça zorlandıysak da alıştı. Yatağının yanına koyduğum tabureye oturup uyutuyordum. Bazen 45 dakikayı buluyordu dalması ve ben o taburenin üstünde dakikalarca oturuyordum.
Sonra ağrılarım başladı. Kalçamdaki yoğun ağrı yüzünden o taburede oturmak çok zorlaşınca, yanında yatarak uyutmaya başladım. Sonra geceleri de yanımda uyumaya başladı. İtiraf etmek gerekirse, ben de bundan çok hoşlanıyordum. Kızıma sarılarak, onun kokusuyla yatmak çok büyük bir keyifti. Ama aynı şeyi Ahmet için söyleyemeyeceğim. Biz kızımla keyifli keyifli uyurken, o oturma odasındaki kanepede uyumak zorunda kalıyordu.
Bir ara ağrılarım hafifler gibi olunca, kendi yatağına almayı düşündüysek de önümüzdeki uzun tatil ve tatilde birlikte yatacak olmamız kafasını karıştırmasın diye tatilden dönüşe bıraktık. Tatil dönüşü, oldukça zorlansak da kendi yatağında yatmaya başladı. Ama benimle yatarken uyanmayan küçük hanım her gece saat 5 te uyanıyordu. Uykunun en tatlı yerinde dakikalarca uyutmaya çalışıp, hiç bir işe yaramayınca yine yanımda yatırıyordum. (Evet biliyorum çocuğun kafasını baya karıştırdım:)) Bir de üstüne hastalanıp, ateşlenince tekrar eskiye dönüş yaptık.
Bu sefer benim içim hiç rahat değildi. Çünkü büyüdükçe ayrılmak zorlaşacaktı, ayrıca işe başladığımda anneannesinde kalacağından park yatağı oraya götürmeye karar vermiştik. Park yatakta yatmaya başlarsa bir de kendi odasındaki yatağa alışma süresi geçirecekti ve işe başlamama 1,5 ay kalmıştı.Yapılacak en mantıklı şey kendi odasına ve kendi yatağına alıştırmaktı.
30 Ağustos'ta, ertesi günün tatil olmasını da fırsat bilerek, başladık yatağında yatırmaya. Ben de o biraz alışana kadar odadaki yatakta yatacaktım. Zor olacağını biliyordum ama bu kadar olacağını tahmin etmemiştim. İlk uykuya dalarken fazla zorluk çıkartmayınca sevinmiştim, çok erken bir sevinçmiş. Gece çığlıklar içinde uyandık. Biraz rahatlatmak için kucağıma aldığımda susuyor, ama yatağa yatırdığımda tekrar çığlık atmaya başlıyordu. Bir saatten fazla ağladı tam bir sinir harbiydi. Bir yandan ağladığı için kahroluyorsun, diğer yandan kararlı olup yatağında uyutmaya uğraşıyorsun, bir de üstüne babasına ağlamasının normal olduğunu şimdi yanıma alırsam bir daha yatağında yatıramayacağını anlatmaya çalışıyorsun. Üstelik bunları uykulu bir halde yapıyorsun.Çok uğraştım o gece, ama sonunda uyudu. O zamandan beri evdeki tüm uykularını odasında, yatağında uyuyor. Geceleri 2-3 kez ağlayarak uyansa da bir daha hiç o geceki gibi bir ağlama krizi yaşamadık.
Hala, ilk aylarında olduğu gibi, uykuya dalmakta zorlanıyor. Ninnili oyuncağını açıp, pişpiş yapıyorum uyutmak için. Ben de yatağın yanına koyduğum sandalyede oturuyorum. Hemen oyuna çeviriyor, ayağa kalkmak istiyor. Bazen dalması 45 dakikayı buluyor. Hatta dün tam iki saat sürdü uykuya geçmesi. En kötüsü de, 45 dakikada daldığı uykudan bazen 40 dakika sonra uyanıyor. Durum böyle olunca hala kendi kendine uyuması için uğraşmaya başlamadım.Kim West'in tekniği mantıklı gelse de, uyumak istemeyen bir çocuk söz konusu olunca sandalyenin yerini değiştirmek öyle kolay olmuyor. Bir de önceliği yatağa alışmasına verdim.
Henüz kendi kendine uykuya geçemese de, 15 Eylülden beri odada tek başına uyuyor uğur böceğim. 2 haftayı yanındaki yatakta geçirdikten sonra, artık odama döndüm. En büyük endişem sesini duyamamaktı, yazlık için aldığımız bebek telsizi sayesinde bu sorun da ortadan kalktı. Benim odadan ayrılmam da bir şeyi değiştirmedi. Ben orda yatarken uyandığından daha fazla uyanmıyor. Şimdilik alışmış gibi görünüyor. Umarım yakında kendi kendine dalmaya da alışır.
