Çok sevdiğim bir öğretmenim, bloğunda: “Siz hiçbir bebeği uyurken gördünüz mü? Eğer seyretmediyseniz uyurken
bir bebeği, dünyanın en güzel şeyinden habersizsiniz demektir.” diyordu Salı günkü yazısında.
Gerçekten de dünyanın en güzel
manzarasıdır, uyuyan bir bebek görüntüsü. Öylesine huzurludurlar ki uyurken. İnsan
bu dünyadan olduklarına inanamaz. Uyanıkken size kök söktürmüş olsa da, uyuyan
o değil bir melektir sanki. Hele bir de gülümserse uyurken…
11 aydır en sevdiğim şey kızımı uyurken
izlemek. O huzur içinde, zaman zaman gülümseyerek uyurken… Eskiden nasıl
koyuyorsak öyle yatıyordu, bu aralar dönüyor; sesler çıkarıyor; eğer hastaysa
sanki yastık bile rahatsız ediyor, ordan oraya atıyor kendini. Daha çok yan
dönmeyi tercih ediyor uykuya dalarken. Birlikte uyuyorsak, yanaklarımı okşuyor;
arkasını dönmüşse bazen kontrol ediyor orda mıyım diye.
Zeynep Ela’nın o kadar çok resmini çekmişim
ki uyurken. Akıp giden zamana inat, saklamak için o anları. İlk başlarda kolay
da değildi hani. 15-20 dakika uyuyordu küçük hanım. O araya yapılacak birkaç şeyin
yanında, fotoğraf çekmeyi de sıkıştırmak gerekiyordu. Şimdilerdeyse değişik
yatma şekillerini çekiyorum. O kadar deli yatıyor ki, daracık park yatağının
içinde bile dönüp uyanmayı başarıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder